Public Space Workshop 2011: ΠΕΡΙΟΧΗ 06

ΠΕΡΙΟΧΗ 06

Κοινόχρηστοι χώροι στα όρια δημόσιου-ιδιωτικού στην μικροκλίμακα του οικοδομικού τετραγώνου

Σχολή Αρχιτεκτόνων, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

[Δεν πραγματοποιήθηκε]

ΟΡΓΑΝΩΣΗ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

1. Τμήμα Αρχιτεκτόνων Πανεπιστημίου Πατρών
[συντονιστής: Γιάννης Αίσωπος]
2. Τμήμα Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ
[συντονίστρια: Τίτη Παπαδοπούλου]
3. Τμήμα Αρχιτεκτόνων ΔΠΘ
[συντονιστής: Δημήτρης Πολυχρονόπουλος]
4. Τμήμα Αρχιτεκτόνων Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
[συντονιστής: Γιώργος Τριανταφυλλίδης]
5. Τμήμα Αρχιτεκτόνων Πολυτεχνείου Κρήτης
[συντονιστής: Αλέξανδρος Τριποδάκης]
6. Τμήμα Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ
[συντονιστής: Δημήτρης Ησαϊας]
7. Αρχιτεκτονική Σχολή ITU
[συντονίστρια: Αλκμήνη Πάκα]

ΑΣΤΙΚΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ

Τίτη Παπαδοπούλου, Καθηγήτρια ΑΠΘ

Συνηθίζαμε να θεωρούμε το δημόσιο χώρο, διακρίνοντας τον από τον ιδιωτικό. Ενώ το ζεύγος ιδιωτικό / δημόσιο καλύπτει όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων των ανθρώπων σε μια πόλη, ο δημόσιος χώ¬ρος αναφέρεται στη δημόσια ζωή και θεωρείται ως ο περιούσιος τόπος για την εξουσία και την πολιτική. Σύμφωνα με μια πολύ διαδεδομένη άποψη, ο δημόσιος χώρος δεν έχει περιορισμούς, με άλλα λόγια, είναι προσβάσιμος από όλους, ανεξάρτητα από το φύλο, τη φυλή, την εθνότητα, την ηλικία ή τις κοινωνικο-οικονομικές δυνατότητες.

Η πολεοδομία στα πρώτα της βήματα διέκρινε τους δημόσιους χώρους από τους ιδιωτικούς με μια διχοτομία και προέβλεπε ένα δίκτυο δημόσιων χώρων στην πόλη, υπαίθριων ή στεγασμένων. Οι περισσότεροι δρόμοι θεωρούνται δημόσιοι χώροι, όπως και οι πλατείες ή τα πάρκα, Κυβερνητικά κτίρια, δημόσιες βιβλιοθήκες και σχολικά κτίρια είναι επίσης δημόσιος χώρος. Ακόμη, ιδιωτικά κτίρια, των οποίων οι δημόσιες όψεις διατάσσονται κατά μήκος δρόμων και πλατειών, επηρεάζουν το οπτικό μας πεδίο και τη συμπεριφορά μας στο δημόσιο χώρο. Όμως, καθώς πολλές δημόσιες λειτουργίες στεγάζονται σήμερα σε ιδιοκτησίες, τα όρια του ιδιωτικού και του δημόσιου χώρου είναι ρευστά. Και δεν είναι λίγοι οι υβριδικοί χώροι που σχεδιάζονται με στόχο τις κοινόχρηστες λειτουργίες και τις ετεροτοπικές χρήσεις.

Καθώς, πρόσφατα, μεγάλο μέρος του δημόσιου χώρου έχει ιδιωτικοποιηθεί, αντικείμενο για το σχεδιασμό είναι οι καταλύτες συλλογικότητας, σύμφωνα με θεωρήσεις που βλέπουν ότι το αντικείμενο δεν είναι ουδέτερο αλλά εκείνο, μέσω του οποίου κάθε υποκείμενο εξατομικεύεται συλλογικά. Σύμφωνα με τον Μ. Serres, αν το αντικείμενο δεν αποτελεί δεσμό μεταξύ των ανθρώπων, δεν υπάρχει. Και αντιστρόφως, οι συλλογικότητες δεν υπάρχουν έξω από τα αρχιτεκτονήματα τους.

Τα πανεπιστημιακά Εργαστήρια ως παράλληλες δράσεις του Συνεδρίου ‘Δημόσιος χώρος αναζητείται’ κινούνται από ‘μικρο-τόπους’ σε μεγα-τόπους’ προκειμένου να προτείνουν αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις που αποβλέπουν στην υποστήριξη των θέσεων τους για το δημόσιο χώρο.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ (ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΕΣ /ΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΘ)

Στο workshop θα συμμετέχουν 8 άτομα συνολικά από το ΑΠΘ, ενώ θα επιλεγούν και 8 επιλαχόντες. Παρακαλούνται οι φοιτητές /τριες να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους άμεσα, στέλνοντας email με επισυναπτόμενο cv και συνοπτικό portfolio εργασιών τους (μικρό ψηφιακό αρχείο, ώστε να διακινείται με email) σχετικών με το θέμα του workshop στο publicspaceworkshop2011@gmail.com

Προσοχή: Η παραπάνω διαδικασία ισχύει μόνο για τους φοιτητές /τριες του ΑΠΘ. Οι φοιτητές /τριες των άλλων Σχολών / Τμημάτων πρέπει να απευθυνθούν στους υπεύθυνους της κάθε Σχολής / Τμήματος.

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕ ΘΕΜΑ: ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ... ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ

www.publicspace.gr

Το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας / Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας, σε συνεργασία με τον ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ, τη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και τα Τμήματα Αρχιτεκτόνων των Πολυτεχνικών Σχολών των Πανεπιστημίων: Αριστοτέλειου, Πατρών, Θεσσαλίας, Δημοκρίτειου και Πολυτεχνείου Κρήτης διοργανώνουν το 1ο Συνέδριο με τίτλο: «Δημόσιος χώρος…αναζητείται» τον Οκτώβριο του 2011 στη Θεσσαλονίκη και καλούν τους ενδιαφερόμενους επιστήμονες να παρακολουθήσουν τις εργασίες του Συνεδρίου.

Το Συνέδριο επιδιώκει να φέρει στο προσκήνιο και να αναζητήσει όλες τις πλευρές των νέων δεδομένων γύρω από το δημόσιο αστικό χώρο, τη μεταβλητότητα και τα σημερινά ρευστά του όρια, τις νέες νοηματοδοτήσεις του αλλά και τα υπαρκτά και δεδομένα προβλήματα της διαχείρισης και λειτουργίας του στις ελληνικές πόλεις.

Ο δημόσιος χώρος μιας πόλης αποτελεί το σημαντικότερο συστατικό της στοιχείο, την κατεξοχήν εικόνα της στα μάτια πολιτών και επισκεπτών, είναι ο τόπος που προσλαμβάνεται και ερμηνεύεται από τον καθένα διαφορετικά, ανάλογα με τα προσωπικά του βιώματα και την αντίληψη που διαθέτει για την πόλη και τη ζωή του μέσα σε αυτή. Η περιήγηση ενός επισκέπτη στο δημόσιο χώρο, στα πάρκα και τις πλατείες μιας πόλης αρκεί για να τον κατευθύνει στην αντίληψη της βασικής της δομής αλλά κυρίως στην πρόσληψη και κατανόηση της ατμόσφαιράς της. Παρά τις όποιες αλλαγές έχει υποστεί, ο δημόσιος χώρος μιας πόλης εξακολουθεί να αποτυπώνει και να διατηρεί τη συλλογική συνείδηση και μνήμη.

Η οικειοποίηση του δημόσιου χώρου της πόλης από τους πολίτες της αποτελεί το πρωταρχικό ζητούμενο για την εξασφάλιση ενός συνεκτικού τρόπου κατοίκησης μέσα στο σημερινό, διαρκώς μεταβαλλόμενο, και ρευστό τοπίο της νέας αστικότητας.

Η λειτουργική και αισθητική απαξίωση ιδιαίτερα του ελληνικού αστικού περιβάλλοντος έρχεται, όχι αδικαιολόγητα, μέσα από τα υπάρχοντα προβλήματά του. Η ετερογένεια της ελληνικής πόλης, η πολλαπλότητά της, η πολυεπίπεδη και θραυσματική σχέση της με τον ιστορικό χρόνο, μας διαφεύγει κάτω από την αισθητική ισοπέδωση του δημόσιου χώρου που βιώνουμε καθημερινά.

Pages

ΠΡΟΣΟΧΗ:

ΠΕΡΙΟΧΗ 06